Zeeland tijdens de Eerste Wereldoorlog

De Eerste Wereldoorlog in Zeeland was méér dan alleen de bekende 'dodendraad' langs de grens in Zeeuws-Vlaanderen. Er vielen ook dodelijke slachtoffers als gevolg van bommen en door het aanspoelen en bij het demonteren van zeemijnen aan de stranden en aan de dijken. De begrafenis van een aantal slachtoffers van zo'n mijnontploffing, te Westkapelle, ziet u op de voorkant van dit boek. De andere foto laat zien hoe Zeeland, als grensprovincie met tevens stations van de kustwacht, vanaf augustus 1914 veranderde door de komst van duizenden Nederlandse soldaten. Zij moesten gehuisvest en gevoed worden - er verrezen veldkeukens - en doorkruisten de regio tijdens oefeningen en wanneer zij weggingen met of terugkwamen van verlof. Van hun posten aan de grens of op de eilanden schreven de gemobiliseerde soldaten naar huis. De achterkanten van de vele bewaard gebleven ansichtkaarten bieden een inkijkje in het soldatenleven. De voorkanten natuurlijk ook, terwijl voor dit boek ook later opgeschreven herinneringen en bladen als de Soldatencourant zijn geraadpleegd. Al met al is dit boek een fraai overzicht geworden van de jaren 1914 tot en met 1918, in de provincie die misschien wel het sterkst bij de oorlog betrokken was door de relatieve nabijheid tot het frontgebied in België en door de honderdduizenden Belgische vluchtelingen van eind 1914. Het was behelpen en nog eens behelpen, ook en vooral in het dagelijks leven. De eerste levensbehoeften gingen op de bon, de agrarische productie werd gereguleerd en ... de Zeeuwen verzonnen alternatieven voor van alles en nog wat. Kortom, ze pasten zich aan, maar net als de overige Nederlanders wisten ze heel goed dat ze het getroffen hadden dat de oorlog zelf buiten de deur was gebleven. De vreugde om de vrede op 11 november 1918 was er niet minder om - van een revolutiestemming was geen sprake.De auteurs van dit boek zijn de historicus Jan Zwemer en de archivaris Allie Barth, bekend van een aanzienlijk aantal publicaties over het Zeeuwse verleden. De samenstellers konden gebruikmaken van diverse verzamelingen van prentbriefkaarten en andere authentieke opnames.