Wat Darwin niet kon weten

Darwin beschreef na een lange wereldreis op overtuigende wijze de evolutie van natuurlijke vormen. Na zijn dood kwamen veel nieuwe gedachten naar voren: relativiteit, kwantumnatuurkunde, de oerknal en de evolutie van het bewustzijn. De eonenhypothese, gepubliceerd door de fysicus Jean Charon, beschrijft deze bewustzijnsevolutie glashelder en tot in de kleinste natuurkundige details. De wil om tot bewustzijn te komen, verborgen in alle materie, stuwt deze evolutie voor zich uit. Dit boek gaat diep in op de weergaloze gedetailleerdheid, snelheid en precisie van de interacties tussen geest en lichaam, gebruikmakend van alle mogelijkheden van de elekromagnetische kracht en non-lokale communicatie via een imaginaire ruimtedimensie. Dit verhaal kan het traditionele scheppingsgeloof verzoenen met de evolutietheorie, want het gaat over véél meer dan uitsluitend materiële aspecten. Dit boek is voortgekomen uit de visies van drie grote onderzoekers van het evolutieproces, de Britse natuuronderzoeker Charles Darwin (1809-1882), de Franse paleontoloog en priester Pierre Teilhard de Chardin (1881-1955) en de Franse fysicus en informaticus Jean Charon (1920-1998). Alle drie leverden ze ieder voor zich een unieke en originele bijdrage aan het evolutiedebat. Darwin kwam bij zijn onderzoekingen tot de conclusie, dat de evolutie van de levende soorten het gevolg moest zijn van twee oorzaken: de spontaan optredende, toevallige mutaties en de natuurlijke selectie (the struggle for life). De oorsprong van het leven heeft hij buiten beschouwing gelaten, want dat was niet het onderwerp van zijn beroemde boek On the origin of Species. Volgens de na hem komende neo-darwinisten kent deze evolutie geen richting en geen doel; ook de evolutie van de geest en het bewustzijn past niet goed in hun theorie. Teilhard de Chardin constateerde bij zijn paleontologische onderzoekingen, dat er in de evolutie wel degelijk een herkenbare richting aanwezig is. Deze richting is de steeds toenemende complexiteit en orde, die op dit moment en op deze aarde is uitgemond in de zelfbewuste mens, een wezen met een extreme complexiteit. Hij schrijft daarover: Het leven diversifieert zich niet in het wilde weg, in alle richtingen. Integendeel, het vertoont een absolute ontwikkelingsrichting naar de waarden van groeiend bewustzijn; en op deze hoofdas is de mens de meest ontwikkelde term die wij kennen. Charon heeft een belangrijke en originele bijdrage geleverd aan de kwantumnatuurkundige visie op deze bewustzijnsevolutie. Hij introduceerde het begrip psychomaterie en ontwikkelde een theorie die we het beste kunnen aanduiden als een kwantumnatuurkunde van de geest.Deze drie pioniers liepen met hun gedachten tegen een muur van onbegrip op, van wetenschappelijke zijde, kerkelijke zijde, of beide. Omdat Teilhard en Charon in dit Darwinjaar allebei sterk onderbelicht worden ten gunste van het puur materialistische en (veelal atheïstische) neo-darwinisme, lijkt de tijd gekomen om hun zienswijze nog eens duidelijk in de schijnwerper te zetten met de volle nadruk op de bewustzijnsevolutie. Hun beider visie wacht al enkele decennia op herontdekking. In dit boek komen de gedachten van deze drie onderzoekers, aangevuld met recente gedachten, bij elkaar in een consistente en holistische visie.