Van vogels en mensen

Op een nacht beleeft een vrouw de moord die haar tijdens kwaadaardige politieverhoren is aangepraat als werkelijk door haar begaan. De ochtend daarop bekent ze. Ze wordt veroordeeld. Dit is de kern van een weefsel van gebeurtenissen waarin moord en doodslag en de afwezigheid van zelfs maar een greintje wroeging de hoofdmotieven zijn. In het hoofdstuk ‘Haar in elkaar slaan was heerlijk’ wreekt dochter Marie Lina haar moeder. ‘Onschuld’ laat zien hoe de echte moordenares de moord nog op de dag zelf uit haar leven weg wist. Van vogels en mensen is een fascinerende vertelling waarin de levens van een twaalftal mensen als in een familieroman in elkaar haken. Zoals vaak in het werk van De Moor is de toon van de roman speels en sereen en leven de meeste personages liefdevol, maar zonder de ambitie elkaar te doorgronden samen. Wonderlijke uitzondering is Rinus, vogelverjager op Schiphol. Zonder dat ze hem erover heeft ingelicht weet hij, en stemt ermee in, dat zijn vrouw Marie Lina op een gegeven moment grondig wraak zal nemen. 'Wie zingt huilt nooit in zichzelf. Wordt nooit overmand door verdriet om dingen die zijn zoals ze zijn en waaraan je nu eenmaal niets verandert. Je vliegt over je verlangen heen, dat als een pijn in je lijf steekt, en wordt een vogel.'