Uit de verf van lucht

* Over de nooit aflatende wisseling van generaties * Plastisch en ironisch, maar altijd authentiek In deze debuutbundel van een dichter die overtuigt door zijn authentieke gebruik van verrassende beelden, staan gedichten centraal die de cyclus uitbeelden van komen en gaan. De orde van de wereld vertoont zich aan de dichter, maar even vaak verdwijnen de dingen ook weer voortijdig. In zijn leefwereld tekenen zich naast verschijningsvormen ook verdwijningsvormen af. Terwijl de dichter zijn wereld nog gestalte geeft, wordt hij al geconfronteerd met ondergang en verval. Er zijn de ouders die overlijden, er is de broer die naar hem kijkt ‘met dichte ogen’, een grootvader komt om bij de mijnramp in Marcinelle... Haast elke slotregel lijkt te verwijzen naar een al dan niet definitief einde, of kondigt een verdere evolutie aan. Te midden van de nooit aflatende wisseling van generaties staat de dichter, eenzaam en volstrekt onbelangrijk. In plastische en bijwijlen ironische verzen schrijft hij zijn observaties neer. Met een natuurlijke stem, in beklijvende beelden en met behulp van een eenvoudige, intrigerende taal.