Tweede dagboek van een herdershond

Op 11 november 1918 eindigt de Eerste Wereldoorlog met een wapenstilstand. Kapelaan Odekerke is na een ernstige ziekte teruggekeerd in zijn dorp en het pasgeboren herdershondje is na een jaar opgegroeid tot een trouwe kameraad, die mogelijke vijanden ontzag inboezemt. Dat mag ook wel, want naarmate de bouw van de mijn Maurits vordert, trekt het vroeger zo rustige dorpje Geleen steeds meer “vreemd” volk aan en spitsen politieke en religieuze tegenstellingen zich toe. Nu de oude pastoor Bonhomme in het klooster van zijn rust genieten Lumens diens taak heeft overgenomen, wordt ook de vriendschap tussen Odekerke en Lumens wel eens bedreigd door conflicten. Vooral wanneer de bisschop op aandringen van Lumens een tweede kapelaan aanstelt om Odekerkes taak te verlichten, voelt deze zich diep gekwetst. Als Nicolaas Bonte vlak voor de opening van zijn nieuwe winkel verongelukt, als het huwelijk van Miete en ingenieur De Hertog dreigt mis te lopen, als Bontes tweede zoon Dorus verliefd wordt op de dochter van een communistische betonwerker van “boven de rivieren”, als tijdens een vergadering van de Katholieke Mijnwerkersbond Odekerke in een vechtpartij gewond wordt, als er door een instorting in de Maurits een dode valt, ja, dan is er genoeg reden voor Erik Odekerketot wanhopige ruzies met zijn altijd aanwezige engelbewaarder. Maar:..de klompenmaker Goswinus Slangen vindt zijn geluk bij Slotmarieke, Louis Bonte verzoent zich met zijn moeder, Dorus en Klaasje Weenink trouwen, het honderdjarig bestaan van de brouwerij wordt grootscheeps gevierd, Odekerkes huishoudster Katrien verovert het hart van Meester Bongaerts en…de “kleine Johannes”, zoon van Miete en De Hertog, wordt geboren. En de oude pastoor Bonhomme is nog altijd bereid tot wijze raad voor wie maar naar zijn breedsprakigheid wil luisteren. Als dan in 1926 de Maurits officieel in gebruik is genomen en pastoor Perquin vanuit zijn kamer in Amsterdam met een toespraak de eerste uitzending van de KRO heeft ingeleid, is voor Erik Odekerke het uur van afscheid aangebroken, na 12% jaar de herdershond van zijn kudde te zijn geweest. Hij verlaat zijn dorp zoals hij kwam, op zijn gammele damesfiets, maar nu heuvel op, op weg naar een hogere plicht.