Supermama's, the true story

Hier! Vijftig ballen! Vangen! Gaat niet hè? Vijftig ballen vangen? Toch is dat wel wat wij als ouders elke dag weer proberen te doen. In deze maatschappij, waarin alles maar perfect moet, waarin er zoveel oordelen zijn, is het vaak maar wát lastig om je staande te houden. De druk om te 'moeten', de druk om alle ballen hoog te houden, de druk om 'gelukkig' te zijn kan immens en overweldigend aanvoelen. Helemaal als je de hele dag geconfronteerd wordt met andermans veel groenere Instagram-gras. En ik weet daar, als ervaringsdeskundige, alles van. Wie ben ik? Charlotte, 39 jaar, Haarlemse, single moeder-van-twee. Kernwoorden: schrijven, moeder, koffie, tattoos, krav maga, in willekeurige volgorde. Ik schrijf graag, vaak en veel en kortgeleden verscheen de herdruk van mijn eerste boek, met als titel: ‘Supermama’s, the true story’. De kernboodschap van 'Supermama's, the true story' is: JE BENT AL GOED GENOEG. Ik heb het tot mijn missie gemaakt om deze boodschap zoveel mogelijk te verspreiden, in alle openheid, eerlijkheid, kwetsbaarheid en met de nodige relativering en humor. Ik schreef het boek dat ik zelf had willen lezen op de momenten dat ik het écht niet meer wist, dat ik uit slaapgebrek tegen mijn gordijnen stond te praten, dat ik wankelde van een chronisch gebrek aan zelfliefde, dat mijn tranen de hele tijd hoog zaten, dat mijn wallen zo groot waren dat er prostituees op konden werken. En dat ik twijfelde aan alles, vooral aan mezelf. ‘Supermama’s, the true story’ is geen opvoedboek. Geen handleiding. Geen (ver)oordelende vinger. Geen ‘zo moet het’. Wat is het dan wél? Het boek is, naast een hart onder de riem van alle supermama’s én -papa’s, ook een uitnodiging. Om te delen, om te praten, om uit te wisselen. Om er vervolgens achter te komen dat je, wat je ook meemaakt, nooit de enige bent.