ROMANTISCHE LEUGEN EN ROMANESKE WAARHEID

De mens is niet in staat vanuit zichzelf te begeren hij begeert wat anderen begeren. De ontkenning dat de begeerte van een ander een rol speelt, het geloof in de authenticiteit van het eigen begeren, is een romantische illusi. Daarentegenover staat de romaneske waarheid die door de klassieke ramanciers cervantes Stendhal, Flaubert, Proust en Dostojewski tot uitdrukking wordt gebracht, dat zij altijd tot afstand komt bemiddeld is door de begeerte van een ander. Zo ontstaan tussen de held van de roman en diens bemiddelaar subtiele betrekking van bewondering rivaliteit en haat. Sadisme en masochisme (pseudo) homoseksualiteit doodsdrift en ook de waanzin van Nietzsche worden zo inzichtelijk. Deze driehoeksbegeerte kunnen we overal waarnemen in mode en reclame, in de vele vormen van behaagzucht en huichelarij in de rivaliteit tussen politieke partijen enz. enz. We willen wat de ander wil. We begeren wat de ander begeert. In zijn beschouwingen over de roman ontwikkelt de Franse letterkundige en cultuurfilosoof Rene Girad inzichten van psychologische en antropologische aard die van groot algemeen belang zijn. Zij bieden een zeer oorspronkelijke en overtuigende analyse van de grote Europese romans. Veel lezers zal het nog meer aanspreken, dat zij een verrassend licht werpen op een van de meest controversiële problemen van onze tijd welke zijn de verborgen motieven van het menselijke gedrag met name van die gedragingen die ons het meest vrij toeschijnen.