Protestants Nederland Tussen Tijd En Eeuwigheid

Welke opvattingen over de eschata, 'de laatste dingen', heeft het Nederlandse Prótestantisme in de afgelopen twee eeuwen gehuldigd? De algemene indruk is dat sterke eindtijdverwachtingen bij de hoofdstroom der gevestigde protestantse kerken ontbreken. De bijbelse overtuiging dat de tijd kort was, werd in het algemeen opgevat als een oproep om zich te bekeren en om zich in te zetten voor de opbouw van Gods Rijk. Het bewustzijn dat men in de eindtijd leefde was het sterkst ontwikkeld bij een minderheid die affiniteit vertoonde met het Piëtisme en het Reveil. Voor concrete eindtijdverwachtingen komen we terecht bij de buitenstaanders van het protestantse establishment, de afgescheidenen en de evangelisch getinte, vrije geloofsgemeenschappen gedachten heeft men in verschillende perioden sedert 1800 over tijd en eeuwigheid gekoesterd? Welke invloed heeft het jodendom op deze thematiek uitgeoefend? Welke verwachtingen klinken door in de troonredes, de oudejaarspreken en het kerklied? Hoe zagen zowel A. Kuyper als de vroege socialisten de realisatie van de eschatologie? Aan de hand van thematische beschrijvingen en detailstudies wil dit jaarboek een indruk geven van de variatie aan eschatologische denkbeelden zoals die, binnen en buiten de gevestigde protestantse kerken, zowel godsdienstig-kerkelijk als seculier-maatschappelijke gestalte hebben aangenomen.