Pro deo ICS-cahier deel 38

Het vrijwilligerswerk is in de verdrukking gekomen. De individualisering heeft toegeslagen en niemand heeft nog tijd voor de ander. Waar is de goede oude tijd gebleven, waarin mensen werkelijk nog iets voor elkaar deden? Zo ongeveer luidt de standaardjeremiade over de huidige stand van zaken in het vrijwilligerscircuit. Klopt dit beeld? En zijn dezelfde tendensen in de kerk zichtbaar? Een recent rapport van het Sociaal en Cultureel Planbureau geeft aan dat juist kerkleden relatief actief zijn in allerlei vormen van vrijwilligerswerk. De kerk is allereerst natuurlijk zelf grotendeels een vrijwilligersorganisatie. Maar van oudsher is de kerk ook - hetzij als organisatie, hetzij anoniem via haar leden - actief geweest in het opzetten van of actief participeren in allerlei charitatieve initiatieven. Is hier een vitale tegenstroom waarneembaar tegen individualisering en maatschappelijke apathie? En heeft die iets te maken met de boodschap van de kerk of gaat het hooguit om een naijlend effect van oude christelijke idealen? De auteurs van Pro Deo gaan op deze onderwerpen in. Zij onderzoeken de ontwikkelingen en veranderingen in het vrijwilligerswerk binnen en buiten de kerk. Zij vragen zich af of er nieuwe manieren zijn om als kerk of als christen op dit terrein actief te zijn en willen uitnodigen tot (nieuwe) betrokkenheid op anderen. Door middel van korte impressies worden voorbeelden van verrassend vrijwilligerswerk gepresenteerd.