Pijn, waarom? / Toegepaste neurowetenschappen

Pijn, waarom? 1e druk is een boek van Ben van Cranenburgh uitgegeven bij Iton, Instituut Voor Toegepaste Neurowetenschappen. ISBN 9789080427525 Ben van Cranenburgh is neurowetenschapper. Hij studeerde geneeskunde in Amsterdam en werkte daarna vele jaren als wetenschappelijk onderzoeker (neurofysiologisch onderzoek en klinisch onderzoek bij CVA-patiënten). In 1987 richtte hij het Instituut voor toegepaste neurowetenschappen op (stichting ITON, Haarlem). Sinds 2010 is het ITON een expertisecentrum dat valt onder de Faculteit der Bewegingswetenschappen van de Vrije Universiteit Amsterdam. In dit kader houdt hij zich intensief bezig met het overbruggen van de (te grote) kloof tussen wetenschap en praktijk, op het gebied van pijn, neurorevalidatie, sport en muziek. Op deze gebieden publiceerde hij de boekenreeks “Toegepaste neurowetenschappen” (Neurowetenschappen, Neuropsychologie, Pijn en Neurorevalidatie, laatste editie 2009) en vele artikelen. Tevens is hij docent/spreker in talrijke opleidingen, cursussen en congressen. Pijn is de meest voorkomende maar minst begrepen klacht. Mensen met chronische pijn worden vaak niet serieus genomen en krijgen vaak verkeerde of schadelijke behandelingen. In dit boekje wordt uitgelegd hoe lichamelijke, neurologische, psychologische en sociale factoren in combinatie een rol kunnen spelen bij het ontstaan van chronische pijn, en hoe diezelfde factoren kunnen worden ingezet bij de aanpak van chronische pijn. Onze geneeskunde biedt vooral behandelingen met pillen, injecties of operaties. De resultaten bij chronische pijn zijn echter teleurstellend. Nieuwe inzichten in de neurowetenschappen laten zien dat ons pijnsysteem flexibel is: het kan “op scherp” gezet worden wanneer dat nodig is (bijv. tijdens een genezingsproces), maar het kan ook worden afgeremd of uitgeschakeld (bijv. bij overlevingssituaties). Dit nieuwe gedachtegoed opent een veel breder repertoire van manieren om pijn aan te pakken. Een rode draad in het boekje is de overtuiging dat iemand met chronische pijn zoveel en zolang mogelijk zelf de regie moet houden.