Over mensen gesproken, een wonderlijk leven

Hoe was het om in de dertiger jaren van de 20ste eeuw op te groeien in een gezin dat gekweld werd door armoede? In de 21ste eeuw kennen we in Nederland een wettelijk zorgstelsel van sociale uitkeringen bij werkloosheid of bij ziekte . Decennia lang in de vorige eeuw was deze zorg in handen van armenbesturen, kerken, kloosters en goedwillende burgers die zich belangeloos inzetten voor armoedebestrijding. De auteur neemt de lezers in dit boek mee in zijn levenservaringen van jongs af aan. Dankzij de goede zorgen van anderen kan hij zich maatschappelijk ontwikkelen en sticht hij samen met zijn vrouw Mies een gezin. Ook al is Over mensen gesproken, een verwonderlijk leven grotendeels autobiografisch, tussen de regels door geeft het een tijdsbeeld over een soort van armoede dat wij tegenwoordig niet meer zo kennen. Over de auteurCees W. van Eijck (1932) werd op zijn 21ste praktijkleraar plantenteelt bij zogenaamd moeilijk opvoedbare jeugd. De gedreven docent streefde er altijd naar om vooral kansarme jongeren iets mee te geven voor de toekomst. Tot ver na zijn pensionering zette hij zich belangeloos in voor tal van maatschappelijke organisaties, omdat hij aan den lijve had ervaren dat hij zonder de belangeloze inzet van veel mensen zelf nooit zover gekomen zou zijn. Van Eijck debuteerde twee jaar geleden met het boek In de ban van MEER en zijn derde manuscript De borsten voorbij, liefde ontblindt is bijna gereed. ´Neem zelf het boek ter hand en laat het op u inwerken. Ieder die dat doet, zal hopelijk gesterkt worden in de intentie om levenswaarden zoals ontvankelijk, dankbaar, verantwoordelijk en solidair zijn in liefde tot ontplooiing te doen komen in zichzelf en -waar mogelijk- in anderen.´ (Frater Ludgerus in het voorwoord van dit boek)