Over de liefde

Doeschka Meijsing – Over de liefde

Wie kent niet de frustratie van het geheugen dat je in de steek laat?
Anderzijds kan geheugenverlies een zegen zijn. Wie in de liefde ziende blind is geweest, heeft alleen te winnen bij een gat, een groot gat in haar herinnering.
En dat overkomt Philippa. Als zij haar jeugdliefde Buri voor een cementwagen wegsleurt en met haar hoofd tegen een paaltje knalt, begint het indrukwekkende verhaal dat Doeschka Meijsing ons vertelt over de liefde. Over de liefde die nooit over gaat, over de bijna onmogelijke opgave van willen vasthouden en moeten loslaten. Over knorrige, kwetsbare, dappere Pip, die zo heel goed weet wat liefde is, ook al denkt zij zelf van niet. Over jeugdliefde, over vriendschap , over verliefdheid , over de rare verbondenheid tussen broers en zus en natuurlijk ook en vooral over de liefde tussen twee polen, vrouw en man, vrouw en vrouw.
Meijsing schreef een roman waarin vele eerdere thema’s en motieven uit haar oeuvre prachtig samenkomen. Het verhaal is niet alleen knap geconstrueerd, het overtuigt minstens zo door de trefzekere stijl. Zin voor zin, woord voor woord biedt de ironie troost en leidt de woordkeus tot meehuiveren maar ook tot weemoed. De Japanse commandant, het eenzame zwemmen door de gracht maar ook de zonnige meisjespopulatie op het lyceum, het huis en het blauw van Ticino, het zijn allemaal elementen die ontroeren en die je bijblijven.
Over de liefde is een nieuw hoogtepunt in het werk van Doeschka Meijsing, een feest van herkenning, een boek om lief te hebben.