Oud ben ik en jong ben ik

Walt Whitman geldt als de meest typisch Amerikaanse
dichter van de negentiende eeuw. In zijn grote bundel
Leaves of Grass bezingt en vereert hij de Amerikaanse natuur,
de Amerikaanse mens en de democratische samenleving
als de culminatie en het absolute hoogtepunt van
de schepping.

Die verering voor Amerika en de Amerikaan komt
ook tot uiting in deze verzameling dagboekaantekeningen,
herinneringen en bespiegelingen. De auteur trok
na het uitbreken van de Amerikaanse Burgeroorlog
(1861–1865) naar Washington, waar hij als vrijwilliger
zijn dagen doorbracht in de vele militaire hospitalen.
Whitman beschrijft de nu onvoorstelbare toestanden in
de barakken en ziekenzalen, en de buitengewone moed
van de zieke, gewonde en stervende militairen die hij
morele en materiële steun verleende.

Na een zware beroerte beschrijft Whitman zijn langzame
herstel in Camden, New Jersey, met hoogstpersoonlijke
indrukken van de natuur in zijn omgeving en
van diverse reizen – naar New York, Boston, Canada, het
Midden en Verre Westen van de VS en enkele van de Zuidelijke
staten. De laatste aantekeningen zijn uit 1882, toen
Specimen Days verscheen, tien jaar voor Whitmans dood.
Oud ben ik en jong ben ik, nu voor het eerst in vertaling,
biedt een hoogstpersoonlijk doorkijkje op het leven, de
wereld en het denken van een uniek mens, dichter, filosoof
en profeet van zijn bewonderde Amerika.