Moeders Gerechten Voorproefje

Ik heb nagedacht over onze kinderen en toekomstige klein-kinderen die in Europa geboren zullen worden. Voor hen wil ik iets van onze traditionele eetcultuur overdragen. Daarom heb ik een Afghaans kookboek samengesteld met traditionele recepten. Dit boek is niet alleen bedoeld voor onze Afghaanse kinderen maar ook voor Nederlanders die onze recepten willen proberen en iets willen weten over onze eetcultuur. Tot op dit moment horen mensen al 30 jaar lang over de oorlog in ons land en weten ze zo goed als niets over onze oude en heerlijke recepten en eetcultuur die niet verdwenen is door de jarenlange oorlog. Bij ons is het gebruikelijk dat alle mensen samen eten. De eettafel en het gezamenlijk eten is in ons land heel belangrijk. Wij brengen eten op grote schalen op de eettafel en alle mensen zitten er omheen en scheppen het eten op hun eigen bord op zoals een buffet. Ook alle kinderen zitten mee aan tafel. Degene die de maaltijd binnenbrengt zegt: ‘ bevar ma jin, esh te haaie gub’ dat betekent ‘alsjeblieft en eet smakelijk’ Het is de tijd dat kinderen veel leren van hun ouders en andere familieleden zoals respect voor ouderen en manieren van eten. Zij leren er de gewoontes van het land. Iedereen wacht met eten totdat de oudste begint met eten en daarna mogen de anderen en de kinderen het eten opscheppen en gaan eten. Tijdens het eten is het een gezellig samenzijn waar iedereen met elkaar praat. Na het eten zeggen de oudsten: ‘goda ja sjukker’ ofwel God zij dank voor deze lekkere maaltijd’ en brengen de twee handen open bij elkaar naar het gezicht . Daarna mag iedereen opstaan. Parwin Zamani