Lof der onzin

Onzin wordt vaak gezien als een storend bijproduct van werkzaamheden die op zich verstandig, nuttig en opbouwend mogen worden geacht. Onzin zou een ongelukkig gevolg zijn van domheid, onbegrip, versprekingen, misverstanden, geestelijke afwezigheid en pedanterie. Niets is evenwel minder waar volgens de Nederlandse socioloog en encyclopedist Bruno Post, die zijn leven in dienst heeft gesteld van onzin-onderzoek. Onzin vormt juist het toppunt van het menselijk kunnen. 'Het vermogen om ons te vergissen is veel imposanter dan het vermogen achter de waarheid te komen. Dat laatste doen alle planten en dieren ook. Alleen wij mensen zijn in staat de plank finaal mis te slaan.' Onder het motto: 'Het onzinnige is in alle opzichten onweerstaanbaar' heeft Post in zijn Lof der onzin een honderdtal parels bijeengebracht uit zijn vele duizenden meters tellende archief van menselijke onzinnigheden. Zo geeft hij voorbeelden van bekende en onbekende onzindichters (van Cornelis Paradijs tot Hans Faverey), onzinpolitiek (van ludieke acties tot de Partij voor Gematigde Vooruitgang binnen de Grenzen der Wet), onzindieren (van harpij tot blauwbilgorgel), onzinrijtjes (dingen die er mooi uitzien maar niets voorstellen, dingen die 's nachts beter lijken dan overdag), onzinrelaties (merkwaardige huwelijken, onzinnige verwijten tussen geliefden), onzinsporten (tuinkabouters plaatsen in een onderwater tuin op meer dan 50 meter diepte, struisvogelrennen), onzinkennis (regens van twaalf verschillende soorten vissen en amfibieën), onzinarchitectuur (follies, haha's), enzovoort, enzovoort. Dit alles gelardeerd met een keur aan citaten over onzin van een aantal van de grootste geesten uit de wereldgeschiedenis.