Lipari

In het midden van het zwembad dreef een luchtbed op het water. Soms dreef het iets naar de kant, maar stuitte dan elke keer op een minimale golf, die het deed omdraaien, zodat het urenlang rond hetzelfde midden cirkelde. Chaphine had die dag een witte bikini aan. Hij stond haar goed. Hij maakte haar bruine huid en donkere haren nog voller van kleur. Ze zwom enkele keren heen en weer. Om het zwembad waren de palmbomen, het terras en wij, Gerard en ik.'
Op het Italiaanse eiland Lipari aan de Middellandse Zee verstrijkt de tijd bijna geruisloos en onopvallend. 'Het enige wat ik wilde was dat de dingen ongemerkt aan me voorbij zouden gaan. Ik hoef niet zo nodig opgemerkt te worden door het leven,' zegt de hoofdpersoon van deze no-velle. De ontmoeting met het eigenaardige echtpaar Gerard en Chaphine (hij een zakenman van rond de vijftig, zij een parfumverkoopster uit Turijn van twintig jaar jonger) aan de rand van het zwembad van een hotel brengt hierin verandering.
Erger dan drama of een grote gebeurtenis die iemands leven ingrijpend kan veranderen, is vluchtigheid en vergetelheid. Het leven van veel mensen speelt zich in deze hoedanigheid af: je treft elkaar een paar dagen en daarna ga je weer je eigen weg.
Gelukkig kan soms de omgeving de eenzaamheid verzachten.
Robbert Welagen (1981) volgde de Kunstacademie in 's-Hertogenbosch en studeerde in 2004 af met verhalen. Hij studeert nu kunstgeschiedenis in Utrecht. Hij publiceerde onder andere in Hollands Maandblad. Lipari is zijn debuut.
Met Lipari schreef Robbert Welagen een broeierige novelle, die de lezer in verwondering en berusting over het leven achterlaat.