Lichtbundel

Toen bij zijn vrouw Ann de dementie al hard had toegeslagen en hij steeds minder makkelijk contact met haar kon krijgen, ging Ernst Buning liedjes voor haar zingen. Telkens als hij voor haar speelde en zij op de muziek reageerde, vergat hij voor even de harde werkelijkheid, voelde een saamhorigheid en genoot van het moment. Ook na het overlijden van zijn vrouw, in de zomer van 2011, bleef hij muziek maken. Eind 2012 mondde dat uit in een eenakter, waarin hij aan de hand van liedjes en anekdotes het verhaal vertelde over haar dementie en wat dat met hen deed. Hij trok het land door en trad op in Alzheimer Cafés, op symposia en tijdens trainingen voor professionals. Hij ontmoette mensen die zich in zijn verhaal herkenden en was geraakt door de vele hartverwarmende gesprekken. Deze ontmoetingen waren voor hem aanleiding te gaan schrijven. Het werden korte verhalen, die hij vanaf september 2013 wekelijks op zijn website publiceerde. Het schrijven hielp hem bij de verdere verwerking en gaf nieuwe inhoud aan zijn leven. Voor anderen waren zijn verhalen ook zinvol: lezers werden geraakt, vonden troost, werden geïnspireerd om zaken anders te bekijken of kregen nieuwe energie om nog even vol te houden. Na veertig verhalen besloot hij ze te bundelen. Omdat hij in elk verhaal op zoek gaat naar iets positiefs, koos hij voor de naam Lichtbundel. Want zelfs als de dag ten einde komt en er lange schaduwen vallen, zijn er altijd nog restjes zonnestralen die licht en warmte kunnen geven.