Lebuïnus En Walburgis Bijeen

Lebuïnus en Walburgis staan in deze bundel voor twee steden aan de IJssel met een eerbiedwaardige oude kerkelijke traditie, Deventer en Zutphen. Het was de Angelsaksische benedictijn en missionaris Lebuïnus die in de tweede helft van de achtste eeuw de IJsselstreek met het christendom in contact bracht en kerkjes in Wilp en Deventer bouwde. Deventer is de bakermat van de Moderne Devotie en het was hier dat bij de invoering van de Reformatie heftige discussies van en over predikanten ter stede en uit den vreemde plaatsvonden. Religieuze groeperingen kregen voortdurend te maken met een stedelijke overheid, die de vinger aan de pols hield. Enkele decennia voor Lebuïnus was de koningsdochter Walburgis abdis van het benedictinessenklooster van het Duitse Heidenheim. Aan het begin van de twaalfde eeuw werd in Zutphen door bisschop Burchard van Utrecht de Sint-Walburgiskerk aan haar gewijd. Ook deze stad kreeg tijdens de Reformatie te maken met verschillende groeperingen, zoals de gereformeerde, de doperse en lutherse groepering. En ook hier moesten de katholieken zien te overleven in een protestantse omgeving. In deze zestiende regiobundel van de Vereniging van Nederlandse Kerkgeschiedenis (VNK) komt de kerkgeschiedenis van Deventer en Zutphen bijeen in elf artikelen, geschreven door historici, theologen en plaatselijke deskundigen. Vijf bijdragen hebben speciaal betrekking op Deventer, vijf op Zutphen. De scharnier wordt gevormd door een provincieoverschrijdende bijdrage over het hoger onderwijs, speciaal het theologisch onderwijs, in Deventer en Harderwijk. Tevens vindt men, naast een keur uit de geschiedenis van diverse denominaties, onderwerpen die uiteenlopen van kroonluchter tot schuilkerk, van kapittelheren tot kerkenraad, van ‘devote zuster' tot ziekentrooster, van bisschop tot kerkrentmeester.