Kus me nog eens wakker

Als uiterlijk vertoon geen rol meer speelt en je niet meer beheerst wordt door je gedachten, als het begrip tijd niet meer bestaat, wat gebeurt er dan met je? Wat blijft er precies van je over als je lichaam afbrokkelt en je brein helemaal in de war is?De auteurs van dit boek, fotograaf Bert Verhoeff en schrijver Gerrit Molenaar, nodigen de lezer uit om samen met hen een intiem kijkje te nemen in het leven van negen mensen die in meer of mindere mate te kampen hebben met dementie. Om samen te leren dat, als wij hun in essentie willen zien voor wie ze zijn, we misschien een andere bril op moeten zetten dan we normaal dragen.Er bestaan wellicht meer werkelijkheden, meer waarheden dan alleen die waar wij zelf ons - soms krampachtig - aan vasthouden. Door voor deze mogelijkheid open te staan, bieden we ruimte om tot echt contact te komen met demente mensen, die vaak letterlijk in een andere dimensie lijken te leven.In die andere wereld kunnen dromen een realiteit worden. Kan een prachtige zomerdag ontelbare malen worden herbeleefd. Kunnen rozen bloeien uit vuilnishopen. Maar er is ook veel pijn, er is verdriet, onbegrip, wanhoop, angst voor het onbekende. Het is tegelijkertijd verschrikkelijk en mooi. Het is leven onder een vergrootglas.Voor de makers van dit boek is het project een persoonlijke zoektocht naar de kern van het bestaan, naar de sleutel tot geluk. Wat doet dementie met ons? Hoe verandert het diepe contact met deze mensen ons in de manier waarop wij in het leven staan? Zijn wij in staat om los te komen van ons cynisme, van onze onzekerheid, van ons vastklampen aan schijn-zekerheden, zoals werk, familie, een huis, een auto, een goede lichamelijke gezondheid?Er schuilt zoveel rijkdom in mensen met dementie. Als je het maar wilt zien. Als je het maar wilt voelen. De hoofdpersonen in het boek houden ons een spiegel voor. Zij leren ons om op een meer gevoelsmatige manier naar de werkelijkheid - en daarmee ook naar onszelf - te kijken.Demente mensen kunnen ons leren dat alles wat we om ons heen opbouwen instabiel is. De enige stabiele factor in ons leven is ons zelf. Alleen door ons zelf te zijn, door onze aangeklede buitenkant af te stemmen op onze naakte binnenkant, kunnen we het diepste geluk ervaren.