Koning van de hele wereld

Er waren meer sporthelden die de Amerikanen in vervoering brachten, zoals de legendarische honkballers Joe DiMaggio en Babe Ruth, maar toen Cassius Clay in de jaren vijftig zijn eerste overwinningen in de ring boekte, stond er een atleet op die zelfs in de Verenigde Staten zijn weerga niet kende. Als Muhammad Ali werd hij een van de bekendste gezichten van de eeuw. Hij was een lichtvoetige atleet en entertainer die danste als Fred Astaire en repte voordat de lce T en lce Cube toesloegen. Hij was een spiegel van zijn tijd, een dynamische figuur in de rassenstrijd en politieke beweging van de jaren zestig. Cassius Clay (18 januari 1942) groeide op in Louisville, Kentucky, als zoon van een huisschilder. Hij werd in 1960 Olympisch kampioen halfzwaargewicht en veroverde in 1964 als beroepsbokser de wereldtitel in het zwaargewicht door in een strijd tussen 'the beauty and the beast' Sonny Liston te verslaan. Anders dan Liston en andere zwarte boksers liet Clay zich niet manipuleren door het louche circuit rond de ring. Hij verzette zich tegen alles en iedereen die hem of zijn zwarte landgenoten eronder wilde houden. Tot ontsteltenis en verwarring van zijn omgeving ontpopte Clay zich tot een rebel, tot een mondige zwarte die stond voor zijn politieke meningen, die lid werd van de Nation of Islam en in 1964 een nieuwe naam aannam: Muhammad Ali. In 1967 verloor hij, zonder in de ring verslagen te zijn, zijn titel omdat hij weigerde als dienstplichtige naar Vietnam te gaan ('Ik heb helemaal geen ruzie met die Vietcong'). In 1971 lukte het hem niet in een gevecht met Joe Frazier zijn titel terug te pakken, maar in oktober 1974, tijdens een geruchtmakend gevecht in Zaïre, slaagde hij daar wel in tegen de reus George Foreman. David Remnick is redacteur bij The New Yorker. Hij begon zijn carrière als sportverslaggever voor de Washington Post en won in 1994 de Pulitzer Prize voor Lenin's tomb