Kleine landen in crisistijd

De jaren dertig en de periode van de Tweede Wereldoorlog worden meestal gescheiden behandeld. Dat ook de internationale betrekkingen diepgaand door de economische crisis beïnvloed werden is te weinig bekend. In de geschiedschrijving van het interbellum wordt vaak alleen dan aan de kleinere landen aandacht besteed wanneer zij het pad van de grote staten kruisen. Zeven kleinere landen - Noorwegen, Zweden, Denemarken, Finland, Luxemburg, België en Nederland - vormden in de jaren dertig de zogenaamde Oslogroep. Ze werd zo genoemd naar de eerste, in 1930 te Oslo gesloten overeenkomst. De samenwerking was oorspronkelijk bedoeld om gezamenlijk de internationale en bilaterale gevolgen van de economische crisis tegen te gaan, later ging het politieke aspect meer domineren. Hitlers Derde Rijk vormde voor deze landen, waarin over de Oslosamenwerking niet gelijk gedacht werd, een struikelblok waartegen ze niet opgewassen bleken. Door de behandeling van de Oslosamenwerking in een internationaal kader ontstaat een nauwkeurig beeld van het buitenlandse beleid van ons land en zijn partners in de jaren die aan de Tweede Wereldoorlog voorafgingen. Het relaas van de Oslostaten vormt tevens de voorgeschiedenis van de Benelux en de Noordse Raad. In Kleine landen in crisistijd wordt voor het eerst de samenwerking van de Oslostaten in de jaren dertig beschreven. Een grote hoeveelheid documenten uit dertien landen, waaronder een aantal tot nu toe onbekende brieven van koningin Wilhelmina, is in deze studie verwerkt. Het onderzoek naar de grenzen en mogelijkheden van kleine landen in het internationale krachtenveld geeft Van Roons werk tevens een actuele betekenis: het boek is, aldus de auteur, 'een pleidooi voor meer Internationale samenwerking (...), juist in tijden van economische depressie'.