Kardinaal Heeft Verdriet

'Links van de autoweg die Luxemburg met Metz verbindt, staat de okerbruine kerk van Thionville-Beauregard laconiek overeind. Deze kerk is het opvallendste gebouw tussen Leuven en Straatsburg. Haar niet zien is niet mogelijk.Hoe oogt dit zwijgzame, maar vreselijk aanwezige gebouw van binnen? Eén keer ben ik gestopt. Natuurlijk, de kerk was gesloten. Een verschoten briefje maakte melding van een veertiendaagse mis, die net was gepasseerd. Vreemd toch, duizenden zien dagelijks de contouren van deze merkwaardige kerk, mooi noch lelijk, okerbruin en zeer gehecht aan de hitsige autoweg. Maar binnen staat de tijd stil, gebeurt er haast niets, soms even wat liturgische dingetjes op een zondagochtend. En plots vroeg ik mij af of deze kerk wel een binnenkant behoefde. Of ze er een had. Zou ze niet mooier zijn zonder?'De kardinaal heeft verdriet' is geen pessimistisch boek. De crisis die geloof en kerk in haar greep houdt, wordt door Rik Torfs vrijmoedig beschreven. Met ironie. En zonder de zachte omzwachteling van kerkelijke jargontaal. Alleen door de vinger op de wonde te leggen wordt duidelijk dat de toekomst van geloof en kerk niet uitzichtloos is.