Juiste afstand

Met de verhalenbundel De juiste afstand heeft Eva Bosma een debuut van formaat afgeleverd. Schijnbaar achteloos speelt de auteur een vernuftig spel met de werkelijkheid. Bij voortduring toont zij de lezer dat de beleving "aar eigen wetten kent. Zo laat de auteur in het titelverhaal van de bundel een bedachtzame Parijzenaar van middelbare leeftijd opmerken dat het nooit gaat om waar het om gaat. Zijn Nederlandse huisgenote raakt hierdoor enigszins ontgoocheld: 'Ik dacht de werkelijkheid naar mijn hand te kunnen zetten. Ik was bereid haar onder ogen te zien en verwachtte daarvoor een tegenprestatie. Dat was het minste wat mij verschuldigd was, maar de werkelijkheid hield zich niet aan zulke simpele wetten.' En ook in zelfs de vermomming wordt pijnlijk duidelijk dat de werkelijkheid slechts bestaat bij gratie van de beleving ervan. De lezer is in dit verhaal getuige van een welhaast absurdistisch gesprek tussen de hoofdpersoon en haar psychiater: 'Dus wij zijn God, zei Van Velzen. We zaten bij het raam. Van Velzen stond bij de lage tafel over de glazen theepot gebogen en slingerde een Pickwickzakje door het water. Een donker wolkje verspreidde zich. Aan het wateroppervlak groeiden belletjes. 'Wij bedenken de dingen,' antwoordde ik, 'dat is al erg genoeg.' Een afgedankt confectie-atelier in Parijs, de benauwende werkkamer van Van Velzen, het broeierige NorthCarolina, de suikerwitte toppen van de Franse Alpen: lezing van De juiste afstand geeft het gevoel op reis te zijn. Maar waar ter wereld ook, altijd houdt Bosma de lezer een spiegel voor: het gaat tenslotte nooit om waar het om gaat.