JE LUST OF JE LEVEN

Wat is er sinds 1982, toen de eerste aidspatiënt in Nederland opdook, ondernomen om homo´s voor aids te behoeden? Wat is er in de afgelopen decennia op touw gezet om de seks zo veilig mogelijk te houden voor homo´s? Wat waren de successen? Waar ging het fout en waarom? En hoe moet het verder, nu de onveilige seks weer toeneemt en het aantal hiv-besmettingen stijgt? Er is reden tot ongerustheid schrijft Tim Dekkers. Hij pleit in dit boek voor een minder softe aanpak van onveilig vrijgedrag onder homo´s. De aidsvoorlichting moet meer de confrontatie zoeken en zich minder terughoudend opstellen dan in het verleden. En homo´s meer met de neus op de feiten drukken dat leven met hiv bepaald geen pretje is, ondanks de medicijnen. Hiv-preventiemedewerkers zijn te bang voor discriminatie en stigmatisering. In het verleden was die angst gegrond, maar intussen is de homo-emancipatie in Nederland volgens Dekkers ver genoeg gevorderd voor een andere benadering. Tussen wil en daad gaapt met name bij seropositieve homo´s een kloof: juist zij blijken vaak onveilig te vrijen. De hiv-preventie moet seropositieven veel duidelijker wijzen op de eigen verantwoordelijkheid, en ze niet altijd extra begripvol aanspreken. Veel seropositieven voelen zich niet zielig en dus hoeven ze ook niet zo te worden behandeld.