Jan van Vuuren in perspectief

Jan van Vuuren, in 1871 in Molenaarsgraaf geboren, schilderde een rijk oeuvre waarin de Veluwe de hoofdrol heeft. Nadat al jong zijn artistieke talenten ontdekt waren, kon hij dankzij weldoeners een opleiding volgen, eerst bij Roland Larij in Dordrecht, later aan de op klassieke leest geschoeide Academie van Beeldende Kunsten in Den Haag, waar hij elk jaar onderscheiden werd.

Met zijn mentoren Ter Meulen en Van der Weele trok hij naar de Veluwe waar hij zijn onderwerpen vond. Net als vele collega's in die tijd vestigde hij zich in 1903 in het kunstenaarsdorp Nunspeet, dat met zijn bossen, heidevelden, eenvoudige zoomhuisjes, lieflijke havenstadjes in de buurt een rijke inspiratiebron vormde.
De Veluwe werd de muze van Jan van Vuuren. In de impressionistische stijl van de Haagse School legde hij met een grote toewijding de omgeving vast. Een scherp oog voor zijn compositie combineerde hij met het gebruik van een warm coloriet. Vooral zijn gloeiende herfstbossen getuigen hiervan.

Jan van Vuuren exposeerde in het hele land, zijn doeken hingen in musea, het Koninklijk Huis had werk van hem in bezit. In 1900 nam hij deel aan de Wereldtentoonstelling in Parijs. Zijn dikwijls wat verstilde schilderijen bezitten een tijdloze artistieke waarde. Door zijn geraffineerde toepassing van het perspectief wordt de beschouwer zijn laantjes en straatjes ingetrokken naar een eenvoudige wereld van schoonheid.

In deze uitgave worden veel nog niet eerder bekende feiten over zijn leven en werk beschreven die de kunstenaar Jan van Vuuren in een nieuw perspectief plaatsen.