Ik kreeg mijn vader niet dood

Het woord ‘Engelandvaarder’ zal bij veel mensen het beeld oproepenvan een frisse jonge held als Erik Hazelhoff, de Soldaat van Oranje.Maar de meesten van deze avonturiers verongelukten onderweg,werden door de Duitsers opgepakt en geëxecuteerd of kwamen ineen concentratiekamp terecht. Dat laatste overkwam Ton de Bruijn,de hoofdpersoon van dit boek. Hij overleefde Dachau, Buchenwalden de dodenmarsen. Na de oorlog bouwde hij een leven op alssuccesvol zakenman, maar het verleden bleef hem achtervolgen.Zijn zaak ging failliet, hij verliet tot twee keer toe een gezin, raakteverzeild in de Amsterdamse onderwereld van de jaren zeventig enwerd uiteindelijk aan zijn lot overgelaten.‘Een schrijnend boek over een dochter die gezien wil wordendoor een ongrijpbare vader. Lilian de Bruijn schetst een prachtigtijdsbeeld en brengt, onder meer door de historische dagboekpassages,de personages en hun angsten en verlangens op indrukwekkendewijze dichtbij. Een persoonlijke zoektocht die leest alseen roman.– Marjolijn de Cocq, hoofd boeken van Het Parool‘Engelandvaarder, kampoverlevende, hasjsmokkelaar. In dit overrompelendeboek reconstrueert Lilian de Bruijn het levensverhaalvan een ontspoorde oorlogsheld: haar vader. Non-fictie van hetkaliber Annejet van der Zijl.’– Victor Laurentius, schrijver van De Grote Tazelaar