Ik, jij, wij

Vrouwen die uitsluitend kritiek leveren op de mannelijke wereld en op de cultuur van de mannen onder elkaar, blijven in zekere zin aan die wereld en aan die cultuur onderworpen. Daarom heeft deze op zich belangrijke fase van kritiek, reflectie en het opeisen van de eigen vrijheid een vervolg nodig: een creatieve fase waarin vrouwen concrete wegen vinden om zich als verschillend van mannen, en niet als meer of minder waard dan zij, te kunnen manifesteren. Om een identiteit en een cultuur te ontwerpen die bij vrouwen passen, moeten ze uitspreken en vooral uitwerken hoe de eigen omgang met taal, met (natuurlijk en spiritueel) moederschap, met schoonheid, met de verschillende levensfasen, met gezondheidseisen vorm dient te krijgen. Eveneens moeten door vrouwen en voor vrouwen burgerlijke rechten worden gedefinieerd, zowel op het gebied van het werk als met betrekking tot haar status van burgeres. Want: 'Wij is onmogelijk zonder onherleidbaar verschil tussen ik en jij. Waar doet zich op de meest intieme en meest universele, de meest dagelijkse en meest goddelijke wijze wij voor? Tussen vrouw en man. Slechts als zij werkelijk twee zijn, kunnen vrouwen en mannen elkaar liefhebben en de wereld samen schappen.'