Hoop doet leven / Pastorale serie

Wanneer hoop verdwijnt, kwijnen we weg! In Spreuken 12:12 wordt gesproken over een ziek hart tengevolge van onvervulde dromen en verlangens. Leven zonder hoop is koud, steriel en vreugdeloos. We raken innerlijk verstard, verkild. Onze visie voor de toekomst verschrompelt, verdort. De schrijver laat ons zien dat God bij machte is oneindig veel meer te doen dan we kunnen bidden of beseffen. Hij geeft nieuwe hoop en kracht in hopeloze situaties. Soms gaan we door barre seizoenen, door een dal van Achor maar aan het eind van de tunnel gloort een nieuwe dag. 'Mijn hart was gebroken door een uiterst immorele echtgenoot die mij achterliet met nagenoeg niets. Overweldigd door jarenlange pijn en kwelling was elke hoop op een betere toekomst de grond ingeboord. Totdat ... God sprak over genezing, over een nieuwe weg, een nieuwe bestemming.' 'Mijn man kwam om het leven tijdens een ongeluk. Ik moest elf monden voeden en de bank gaf ons geen krediet. Ik besloot mezelf van het leven te beroven. Het was hartje winter; ik wilde een stuk uit het ijs hakken en dan mezelf verdrinken. Plotseling zag ik een Colafles. Ik maakte de fles open en las de tekst '...God kan niet liegen ... grijp de hoop die voor u ligt' (Hebree�n 6: 18). Laten we daarom niet de moed verliezen maar onze hoop vestigen op Hem die ons nooit in de steek laat.