Het verhaal Wûnseradiel

Het verhaal is nooit uit ‘Froeger kraaiden de hoannen, no gapje se’ De betekenis van dit grapje is dat we de wereld vanuit ons eigen perspectief bezien. Als je niet zo goed hoort, praten andere mensen onduidelijk. Zo kijken wij naar de geschiedenis vanuit onze positie. Een historisch verhaal dat wij nu schrijven is anders dan wat ze er in 1968 of 1816 van zouden maken. Dat maakt dit geschiedenisboek over Wûnseradiel actueel. Het bevat historische verhalen die we nu zinvol vinden. Wûnseradiel gaat na dit jaar als gemeente op in een groter verband. Omdat het rond 1270 met Wildinge was begonnen, maken we als grietenij-gemeente de 750 jaar net niet vol. Toch is de geschiedenis lang en bewogen genoeg geweest voor een toegankelijk, verhalend boek met veel illustraties. Het wordt opgedragen aan alle inwoners, die weten dat het verhaal van hun en ons gebied met een herindeling niet uit is. Het is nooit uit. In dit boek wordt Wûnseradiel in de meeste hoofdstukken Wonseradeel en soms Woldenzeradeel of Wildinge genoemd. We volgen, net als bij de wateren en de plaatsen, de aanduiding die bij de beschreven tijd past. Het is dus niet een taalpolitiek statement.