Het verhaal achter mijn blauwe ogen

Rauw inkijkje in de psyche van een verslaafde Het verhaal achter mijn blauwe ogen – mijn gevecht terug is het levensverhaal van Timo Eichholtz (1988), die al vanaf jonge leeftijd kampte met verschillende verslavingen – van alcohol en zelfgebrouwen GHB tot de medicatie die hij na een scooterongeluk kreeg voorgeschreven in het ziekenhuis. Bijna werd dit alles zijn ondergang, maar uiteindelijk won hij de strijd ertegen. In dit boek doet hij op confronterende, rauwe, bij vlagen humoristische, maar vooral op éérlijke wijze zijn verhaal. Proloog (samenvatting) Dit keer werd ik wakker in het ziekenhuis en ik besefte dat ik voor de zoveelste keer aan de dood was ontsnapt. Als gevolg van een met mijn dronken kop veroorzaakt scooterongeluk lag ik compleet in puin. Ik had al vaker mijn leven verkloot en op emotioneel en mentaal vlak verschillende bodems bereikt, maar deze was er eentje van ongekende diepte. Naast alle ellende van het ongeluk was ik mijn personal-trainingbedrijfje, mijn zoveelste baan en mijn relatie kwijt. Ook had ik door deze actie, na jarenlang weer op de goede weg te zijn geweest, mijn ouders opnieuw de angst van hun leven bezorgd. Het ergste was dat mijn vader dit nog moest meemaken. Hij was terminaal, leverkanker, en had nog maar een paar maanden te leven. Kennelijk kon ik het niet laten om alles nog één keertje kapot te maken voor iedereen. In het ziekenhuis zei iedereen hoeveel geluk ik had dat ik nog leefde. Blijkbaar was ik de enige die daar anders over dacht. Ik had het niet erg gevonden als ik niet meer wakker was geworden, kon alleen nog maar janken in mijn ziekenhuisbed. Alleen als ik high genoeg was van de oxycodon die ze mij gaven, had ik daar minder last van. De verschillende afkickklinieken en de moeilijkheden die ik in de jaren daarvoor had doorstaan, leken in het niets te gaan vallen met waar ik nu doorheen moest gaan. Toch realiseerde ik me d