Het uur van onze dood

Ook in onze hyperindividualistische samenleving is het sterven van de mens geen individuele aangelegenheid. Om de band tussen individu en gemeenschap te benadrukken wordt de dood begeleid door rituelen, aan het sterfbed, tijdens de begrafenis, en tijdens rouw- en herdenkingsplechtigheden.
De Franse historicus Philippe Ariès heeft met ‘Het uur van onze dood’ een monumentale studie geschreven over de betekenis en de verschillende uitingsvormen van dood en sterven door de eeuwen heen. Hij inventariseerde de cultuuruitingen met betrekking tot de dood op kerkhoven, in kloosters, kerken, musea, bibliotheken en archieven, en schreef een rijke cultuurgeschiedenis rond het thema dood – van het laatste uur van de vroegmiddeleeuwse held Roland tot het anonieme sterven in de moderne hospitalen – die ons tegelijkertijd veel vertelt over het leven gedurende bijna tweeduizend jaar Europese cultuur.
Philippe Ariès (1914-1984) studeerde geschiedenis aan de Sorbonne. Hij was van 1978 tot 1984 directeur d’études aan de Ecole des hautes études en sciences sociales. Samen met Georges Duby was hij redacteur van ‘De geschiedenis van het persoonlijke leven’.
“Het is een verbazingwekkend boek, verteld met de indringendheid en het meesterschap die karakteristiek zijn voor het werk van Ariès.” – New York Review of Books