Het romantische verlangen in (post)moderne kunst en filosofie

Mensen worden gekenmerkt door een onverzadigbaar verlangen de zin van hun bestaan te doorgronden en hun leven tot een harmonieus geheel te maken. Na het verlies van de evidenties van het geloof heeft dit verlangen in de moderne tijd andere beddingen gezocht. Vanaf de Romantiek laat zich een omvangrijke traditie onderscheiden, die aan de kunst het vermogen toeschrijft de verlangde eenheid te realiseren. Volgens de romantische kunstenaars en filosofen biedt slechts een esthetisering van het leven uitzicht op een harmonieus bestaan. In tegenstelling tot andere moderne vormen van het verlangen naar harmonie, zoals het marxistische streven naar maatschappijhervorming, gaat het romantische enthousiasme gepaard met een tragisch besef van de uiteindelijke onvervulbaarheid van het verlangen naar eenheid. Daarmee loopt de romantische ervaring vooruit op de postmoderne twijfel en ironie met betrekking tot de 'maakbaarheid' van de harmonie. In dit boek wordt deze romantische ambivalentie vanuit verschillende perspectieven uiteengezet. In een veelstemmige dialoog met o.a. het werk van filosofen en filosofisch georiënteerde wetenschappers zoals Schopenhauer, Nietzsche, Freud, Heidegger, Habermas, Lacan, Barthes en Derrida, beeldende kunstenaars als Magritte, Stella en Gudmundsson, dichters als George en Achterberg en componisten als Schönberg, Cage en Reich wordt een verhelderend licht geworpen op het ambivalente karakter van onze huidige, tussen modernisme en postmodernisme oscillerende cultuur. In deze heruitgave is in navolging van de Amerikaanse uitgave van het boek een hoofdstuk toegevoegd over virtuele romantiek, dat handelt over de spanning tussen 'het digitale verlangen naar oneindigheid' en de onvermijdelijke crash.Een verrassend perspectief op het postmodernisme en romanticisme in de hedendaagse kunst en filosofie.