Het recht om te sterven

Euthanasie, of een zelfgekozen levenseinde, komt relatief weinig voor. Toch spreekt dit thema erg tot de verbeelding. Dankzij de euthanasiewet weten mensen meer en meer dat ze de regie over hun levenseinde zelf in handen kunnen houden. Er bestaan echter ook andere, veel frequentere beslissingen bij het levenseinde waarbij de inspraak van de pati‘nt helemaal niet zo duidelijk is. In dit boek legt Wim Distelmans uit welke (keuze-)mogelijkheden er zijn, en wat ze precies betekenen. Hij legt ook uit hoe je Ômet je papieren in ordeÕ kunt zijn, met andere woorden, hoe iemand aan voorafgaande zorgplanning kan doen. Het levenseinde is immers te belangrijk om alleen aan artsen over te laten. Wim Distelmans is kankerspecialist en professor in de palliatieve geneeskunde aan de Vrije Universiteit Brussel. Hij pionierde in Belgi‘ voor de erkenning van palliatieve zorg en vocht voor het recht op euthanasie. Hiervoor werd hij in 2003 bekroond met de Arkprijs van het Vrije Woord. Met de steun van het uz Brussel richtte hij in Wemmel topaz op, het eerste dagcentrum voor mensen met een levensbedreigende aandoening. Hij was voorzitter van de Federatie Palliatieve Zorg Vlaanderen, is stichter en voorzitter van de vzw leif (LevensEinde InformatieForum) en co-voorzitter van de Federale Commissie Euthanasie. Sinds 2011 is hij titularis van de leerstoel ÔWaardig LevenseindeÕ van deMens.nu aan de vub. Wim Distelmans is auteur van verschillende boeken en artikels over palliatieve zorg en euthanasie.