Het ontstaan van het heelal

Dit boek is het vijfde in de reeks boeken, die het medium Jozef Rulof - in dit boek André genoemd - vanuit het leven na de dood ontving. Het geeft antwoord op veel vragen als: Vanwaar komen wij? Waarheen gaan wij? Is er ander leven vóór of na dit aardse bestaan? Keren wij meerdere malen op aarde terug? En vele andere vragen meer. Om de schrijver dit alles zo goed mogelijk te laten vastleggen, liet zijn leider Alcar, die aan gene zijde in de sferen van licht leeft, hem ook nu weer uittreden om hem te verbinden met een heel ver verleden en wel met het ogenblik dat de schepping begon. Van dit ontzagwekkende proces heeft hij slechts flitsen kunnen ontvangen en vastleggen, die echter voldoende zijn om de aardse mens een beeld te geven van de schepping hoe deze eens begon. Het laat de lezer zien dat alles uit één bron is ontstaan en dat zowel sterren en planeten als de mens, dier en natuur één geheel vormen. Het vader- en moederschap en de reïncarnatie zijn daarbij de fundamentele wetten in het gehele scheppingsplan. Nadat God zich heeft geopenbaard en Zich in myriaden delen heeft gesplitst, die in eerste instantie als de sterren en planeten de macrokosmos vormen, kan de mens en later het dier en moeder natuur (de microkosmos) ontstaan. In de eerste embryonale geboorte van de mens op de eerste kosmische levensgraad is in beginsel door al die tijdperken heen nog niets veranderd. Dit proces vindt op aarde nog steeds bij de moeder die in verwachting is, in de baarmoeder plaats. Dit boek is in een stijl geschreven, die het gevoel van de mens opent. De inhoud van dit boek geeft geen intellectuele verklaring, die het verstand bevredigt. Het is bedoeld een beeld te geven op welke wijze het leven begon, waar het toe dient en waarheen het gaat. De lezer wordt dan ook aangeraden zich te laten meenemen in het gevoel van de schrijver, dan zal hij veel van de inhoud van dit boek in zich kunnen opnemen. Verder dient de lezer zich te realiseren dat de schrijver zich tijdens zijn reizen vanwege zijn uittreding in het tijdloze bevindt. Om André een zo goed mogelijk inzicht te geven en hem tegelijkertijd aardse vergelijkingen te laten maken, verbindt Alcar hem nu eens met het verleden, dan weer met het huidige stadium en geeft daar doorheen toekomstbeelden. Dit zou bij het lezen mogelijk tot enige verwarring kunnen leiden. De kennis, het inzicht en het gevoel waarmee dit alles is beschreven, maakt dit boek tot een document dat zijn weerga niet kent. Verder wordt het aan het voorstellingsvermogen van de lezer overgelaten zich een idee te vormen van de schepping hoe die ééns begon!...