Het labyrint en de wegen

* Over het religieuze zoeken naar wegen in het labyrint
*
Een tekst over voorbestemming en vrijheid
Vele mensen voelen zich in onze moderne wereld als zwervers in een almaar uitdijend labyrint. Sommigen geven elk zoeken op. Zij worden zorgeloos als 'chaoten' en installeren zich in een zijgang van het labyrint, waar ze luidruchtig wachten op niets. Anderen schuilen onderweg in een brede hoek. Een beetje droef en tegelijk ook genietend verdringen zij hun gedachten over het einde - een uitweg zal er toch wel niet zijn. Weer anderen trekken haastig door de eindeloze gangen. Na wetenschappelijke en financiële berekening, kappen zij overal nieuwe sluip- en vluchtwegen uit. Ze opteren voor een soort van rendabele bezigheidstherapie. Er zijn ook ruimtes vol fakkels waar mensen zich verdringen rond 'zieners', die vlijtig uitleggen dat de zin van het labyrint het labyrint zelf is en dat het geluk erin bestaat dit speels te aanvaarden.
Wie goed kijkt, vindt ook zoekers die geduldig de draad, die ze van een onzichtbare Ariadne hebben ontvangen, stap voor stap oprollen tot een bol en die met stille zekerheid door enge spleten trekken waar weinig anderen een pad vermoeden. Zij zijn ervan overtuigd dat ze het zonlicht en de vrijheid zullen vinden. Over een plattegrond beschikken ze niet, maar ze vertrouwen op de stevigheid van de fijne gouden draad. In dit boek helpt Jan Kerkhofs de lezer om deze draad van Ariadne te ontwarren en op te rollen. Op die manier biedt hij aan die zoekende gelovigen een naald voor hun kompas.