Het Grote Juichen

[achterplattekst] Henk-Jan Grotenhuis & Tim Duyff Het grote juichen[achterplat]November 2005: na afloop van FC Thun-Ajax, een duel in de Champions League, kregen de jonge Ajacieden Pienaar, Boukhari en De Jong heel voetbalminnend Nederland over zich heen. De manier waarop zij de winnende goals van Ajax vierden – op de knieën en met jolige armgebaren – schoot velen in het verkeerde keelgat. Het werd de drie spelers publiekelijk aangerekend dat ze zo’n puberale triomf vertoonden tegen (ook dat nog) zo’n povere tegenstander. Kortom: het was een markante gebeurtenis in het zich steeds krachtiger ontwikkelende debat over het juichen.Waar het theater zich vroeger ook daadwerkelijk in een theater afspeelde, is het voetbalstadion tegenwoordig eveneens een uitstekend decor voor een persoonlijk toneelstukje. De juichende voetballer doet er namelijk alles aan om de aandacht te trekken. Het juichen in het voetbal is als zelfstandig fenomeen gaan bestaan, en dat mobiliseerde ook de tegenkrachten. Er zijn nu zelfs clubs die spelers opdragen hoe te juichen. Of liever: hoe in ieder geval niet – het triomfvertoon wordt de maat genomen.Het grote juichen inventariseert en onderzoekt de vele vormen van juichgedrag en toont de historische ontwikkeling sinds de Tweede Wereldoorlog. Aan de hand van vele, vaak komische voorbeelden en schitterende en uitbundige illustraties laten de auteurs zien dat maatschappelijke ontwikkelingen invloed hebben op de manier waarop voetballers juichen. In de manier waarop voetballers juichen, weerspiegelt zich de tijdgeest.Ook culturele verschillen komen ruimschoots aan bod. De ik-gerichtheid van de jubelende doelpuntenmaker zal de komende jaren kritisch worden beschouwd, verwachten de auteurs. [Achterflap] [citaten]Zo ergerde Youri Mulder zich al eens aan de religieuze T-shirtboodschappen van Sergio:Mulder klaagt niet alleen Sergio aan, maar roept ook diens trainer – die aan de andere kant van de tafel zit – ter verantwoording: verbieden die onzin, zegt Mulder tegen Wiljan Vloet, toen nog trainer van Roda JC. Maar deze voelt daar niet veel voor. Sergio is erg religieus, laat hij weten, en voor elke wedstrijd bidt hij in de kleedkamer. Vloet kijkt er diep-ernstig bij, en is duidelijk vol, tjokvol begrip. ‘Boukhari leek buiten zichzelf te treden. In een waas trok hij zijn shirt uit, zwaaide als een beschonken vaandeldrager met de hoekvlag, liep uitdagend langs het supportersvak van Ajax en vierde daarna zijn treffer met de fans van NAC.’ Reden voor Wilfred Genee om hierover in het programma Voetbal Insite kritische vragen te stellen aan zijn tafelgenoten. Kon dit wel, dergelijk provocerend juichen na een doelpunt tegen je eigen werkgever? Genee kreeg geen steun voor zijn nauw verholen afkeuring. Studiogast Dirk Kuijt zei diplomatiek: ‘Ik denk dat het de emotie is.’[Voorflap] [bio] Henk-Jan Grotenhuis (1959) studeerde psychologie en is werkzaam op het ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid. Tim Duyff (1958) is neerlandicus en is als speechschrijver werkzaam bij de Provincie Noord-Holland. Eerder publiceerde hij de briefwisseling tussen Simon Vestdijk en Johan van der Woude, Je bent een onmogelijk man! (2003), en de schoolgeschiedenis Wie gaat nu in het moeras bouwen. 70 jaar Julianaschool in Overveen 1935-2005 (2005). Beide auteurs kijken en beschouwen voetbal sinds jaar en dag. ISBN 978 90 295 6456 4Foto: Erik Smits