Het DNA van rouw

Honderd jaar geleden schreef Sigmund Freud zijn Trauer und Melancholie, de eerste baanbrekende systematische studie over rouw. Zijn denken heeft de visie op rouw in onze cultuur sterk beïnvloed. Aan het eind van de twintigste eeuw ontstond echter een nieuw rouwparadigma, waardoor het standaardmodel van de 'rouwverwerking' onder vuur kwam te liggen.De eigentijdse kijk op wat het is om mens te zijn en nieuwe inzichten op het vlak van hechting en rouw, veerkracht en coping, emotieregulering en betekenisgeving, leidden tot de constructie van nieuwe rouwmodellen.De auteurs van dit boek, actief in de rouwhulpverlening, willen hun steentjebijdragen en ontwikkelden een driedimensionaal model, dat treffend geïllustreerd wordt door het beeld en de voorstelling van het menselijke DNA. In de eerste plaats willen ze een model aanreiken aan hulpverleners, opleiders, geestelijke raadgevers, coaches en al wie met rouwzorg begaan is, zodat zij wat meer houvast en grond hebben in het begeleiden van rouwenden met soms ingrijpende, ontwrichtende en complexe verlieservaringen. Het boek is ook een pleidooi om met meer mildheid en begrip open te staan voor de unieke manier waarop wij allen proberen betekenis te geven aan verlies als een universeel menselijke ervaring.GERKE VERTHRIEST heeft een zelfstandige praktijk als rouwtherapeute en experiëntieel-existentieel psychotherapeute. Ze begeleidt ook gespreksgroepen voor rouwenden. Ze is als staflid verbonden aan de opleiding Counseling in existentieel welzijn (KU Leuven) en is gastdocente in de postgraduaatopleiding Palliatieve zorg (Brussel en Lier) en Rouw- en verliesconsulent (Gent). Ze geeft de opleiding 'Zorgzaam omgaan met rouwenden' (Zorg-Saam vzw). Haar eerste publicatie over rouw verscheen in 1993, een artikel n.a.v. een onderzoek naar de effecten van de deelname aan een begeleide gespreksgroep voor ouders die een kind hadden verloren door zelfdoding. Er volgden andere artikelen en boekbijdragen, zowel voor een breed publiek als voor specifieke doelgroepen.JOHAN MAES is psycho-, rouw- en traumatherapeut en opleider en trainer in Vlaanderen en Nederland. Hij stond mee aan de wieg van de palliatieve zorg in Vlaanderen en was enkele jaren werkzaam als directeur van de Federatie Palliatieve Zorg Vlaanderen. Hij volgde opleidingen tot psychotherapeut en pessotherapeut en begon in 1999 een zelfstandige praktijk. Hij publiceerde het eerste handboek over rouw in 2007, Leven met gemis. Samen met Evamaria Jansen schreef hij het boek Ze zeggen dat het overgaat (achtste druk) en stelde samen met Harriëtte Modderman het Handboek Rouw, Rouwbegeleiding, Rouwtherapie. Tussen presentie en interventie (derde druk) samen. In 2015 publiceerde hij Gehavend. Notities voor eigen-wijs rouwen. Hij is verbonden aan de Arteveldehogeschool, als opleidingsverantwoordelijke van de postgraduaatopleiding Rouw- en verliesconsulent.