Het boerenerfgoed van Capelle aan den IJssel

Het begint omstreeks het jaar 1100 met het inpolderen van de moerasgronden langs de rivier, die later de naam Hollandsche IJssel zou krijgen. Dat inpolderen is aan strikte regels gebonden waarvoor een bestuur is vereist. Hoe zo'n bestuur is samengesteld en functioneert wordt uitgebreid belicht. In de ontgonnen polders worden in de loop der tijd de houten werkketen, neergezet door de polderwerkers, vervangen door de eerste stenen boerderijen. Het is Hans Bolkestein die de inrichting van de agrarische samenleving geheel voor zijn rekening heeft genomen. Daarna is het tijd voor een tocht langs de 77 boerderijen, die het Capelle van omstreeks 1920 telde. Frans van Es voert u eerst langs 'oude paden', te weten Schielands Hoge Zeedijk en de 's-Gravenweg, ook wel bekend als 'de weg naar Kralingen'. Daarna wordt deze tocht voortgezet in de in 1874 drooggevallen polder Prins Alexander. Na de Bermweg, tussen twee gemalen, volgen de Capelseweg en de Hoofdweg, waar - en dat werd soms vergeten - ook nog Capellenaren woonden. Eindpunt is de boerderij Zevenkamp, waar nu de Algemene Begraafplaats Schollevaar ligt. Tussen de boerderijbeschrijvingen, die alle van een bewonersoverzicht zijn voorzien, zijn enkele bijdragen van Pieter Breedijk opgenomen. Hij beschrijft o.a. zijn leven op Veldzigt, waar hij in 1949 introuwde. Tevens belicht hij als oud-voorzitter van deze instelling de rol van de Rabobank voor de boerenstand en vertelt hij hoe kaas wordt gemaakt. Paul Weyling is verantwoordelijk voor de eveneens tussen de boerderijbeschrijvingen geplaatste interviews. Verhalen van direct betrokkenen, die de sfeer ademen van het landleven, waaraan voor allen door de stadsuitbreiding een einde kwam. De emoties die dit losmaakt vallen terecht in de categorie 'met een lach en een traan,.