Handboek Neurologische communicatiestoornissen

Dit handboek is bedoeld voor iedereen die interesse heeft voor neurogene communicatiestoornissen in de ruime zin van het woord. Naast de primaire neurologische spraak- en taalstoornissen (afasie, dysartrie en apraxie), gaat het boek ook in op communicatiestoornissen die samengaan met andere, meer algemene neurologische dysfuncties en condities (dementie, craniocerebrale traumata en rechterhemisfeerletsels). De beschreven aandoeningen worden zoveel mogelijk gekaderd in het ICF- model - International Classification of Functioning, Disability and Health, dat ontwikkeld werd door de Wereldgezondheidsorganisatie. Neurologische spraak-, taal- en communicatiestoornissen leiden immers niet enkel tot gestoorde lichaamsstructuren en -functies, maar ook tot beperkingen op het vlak van het uitvoeren van activiteiten en tot restricties bij het participeren aan het sociaal en maatschappelijk leven. Elke ernstige neurologische aandoening geeft bovendien aanleiding tot een sterk verminderde levenskwaliteit, zeker wanneer de communicatie is aangetast. Ten slotte mag ook de invloed van contextuele factoren niet worden onderschat, zoals de belangrijke rol die personen uit de omgeving spelen. Ook taalveranderingen die samengaan met de normale oude dag, komen aan bod. Hierbij gaat het weliswaar niet om taalstoornissen, zoals die voorkomen bij bijvoorbeeld afasie, of om taalproblemen die secundair zijn aan diffuse hersenschade, zoals bij dementering of een niet-aangeboren hersenletsel. Maar om een adequate differentiële diagnose te stellen, is het belangrijk om enige notie te hebben van de fenomenen die zich bij het normale verouderingsproces voordoen. Over de auteur Eric Manders doceerde tot voor kort aan de Afdeling Logopedische en Audiologische Wetenschappen van de KU Leuven, waar hij het opleidingsonderdeel Neurologische Spraak- en Taalstoornissen verzorgde. Hij doceerde ook lange tijd aan het Departement Logopedie en Audiologie van Thomas More in Antwerpen en was werkzaam in het UZ Leuven, waar hij onder meer betrokken was bij de diagnostiek en de behandeling van mensen met neurogene communicatiestoornissen en de groepstherapie voor mensen met afasie begeleidde.