Handboek hypertensie

Wie aan hypertensie denkt is zich onmiddellijk bewust van de kwetsbaarheid van elke mens. De mens als een volcontinu hightech-bedrijf komt in beeld: het hart als pomp, de hersenen als sturende database, het bloed als voedende haarlemmer olie. Een leek kan zich nog wel wat voorstellen bij de eigenschappen die 'goed' bloed moet hebben maar verder denkend over de eisen die het lichaam stelt aan bijvoorbeeld de temperatuur en de druk van het bloed krijgt hij heel snel de neiging om de boel maar aan de dokter over te laten. En daar hebben we een probleem. Hoge bloeddruk neemt epidemiologische vormen aan. Op jongere leeftijd lijdt zo'n 5% van de bevolking aan hypertensie maar op hogere leeftijd loopt het percentage patiënten op naar 40%. De kwaal is bovendien chronisch en in beginsel progressief. Wereldwijd is er een tendens om moeilijkere gevallen te delegeren aan superspecialisten. (In de VS is de 'hypertensie-specialist' [die kan steunen op geavanceerde research] al een feit.) Maar dat is eigenlijk de wereld op z'n kop. Een volksziekte moet primair in de veilige handen zijn van de huisarts en secundair in die van de generalistische internist. En deze artsen moeten dan ook ruim geïnformeerd zijn. Daarom was het evident dat er een toegankelijk Handboek hypertensie moest komen: breed, compleet en actueel. Voor artsen (en artsen in opleiding) is hypertensie bovendien boeiende materie. Er is de medische kant: genetica, pathofysiologie, celbiologie en biochemie. En er is de menselijke kant: leefgewoonten, psychologie, therapie-ontvankelijkheid en compliance-vraagstukken.

Het voorliggende Handboek hypertensie - onder redactie van twee gerenommeerde experts en met medewerking van een dertigtal specialistische auteurs - geeft de stand van zaken weer. De kloof tussen het werk van de geavanceerde hypertensie-onderzoeker en het werk van de medicus practicus wordt er zeker door verkleind.