Gouden Roos

De gouden roos bestaat uit aantekeningen over schrijven en schrijvers en de persoonlijke ervaringen van de auteur. In wezen bevat het boek de wordingsgeschiedenis van Paustovskijs reeds eerder in Privé-domein verschenen zes delen herinneringen. Paustovskij zei er in 1953 het volgende over: 'Het heet De gouden roos omdat de gebeurtenis die ten grondslag ligt aan de titel bepalend is voor een van de hoofdthema's van het hele werk. Al tijdens mijn jeugd had ik het verhaal gehoord over een oude vuilnisman in Parijs die dagelijks de juwelierswerkplaatsen aanveegde en goudslijpsel uit het stof en vuil zeefde tot hij voldoende had voor een gouden roos. Elke vorm van arbeid laat afval achter, ook het werk van een schrijver. Gewoonlijk wordt slechts een deel van het door de auteur verzamelde materiaal verwerkt, het goudstof van de werkplaats.'* Over alles wat Paustovskij schrijft ligt een waas van melancholie, omdat het bewustzijn hem begeleidt dat het leven vergankelijk is. Schrijvend over het leven vergeet hij nooit de dood. Dat maakt hem tot een schrijver die met heel zijn wezen betrokken is bij deze wereld en zijn betrokkenheid met uiterste zorgvuldigheid verwoordt. - HansEster in Trouw* Paustovskij is een meester in het beschrijven van sfeer. Zijn treffende tekening van de laatste jaren van het tsarendom en zijn fascinerende verslag van de Russische revolutie maken de eerste drie delen tot een grandioze levensgeschiedenis die naar de rest doet verlangen. - Ton Crijnen in De Tijd* Konstantin Paustovskij is voorbijgegaan. Zijn werk zal hem op den duur wel volgen. Maar de zon zal nog eeuw en ondergaan in de schittering die hij heeft beschreven. - Koos van Zomeren in Vrij Nederland