Goring

Hermann Wilhelm Göring (of Göring ; [a] Duits: [ˈɡøːʁɪŋ] ( luister ) ; 12 januari 1893 - 15 oktober 1946) was een Duitse politicus, militair leider en veroordeelde oorlogsmisdadiger. Hij was een van de machtigste figuren in de nazi-partij , die Duitsland regeerde van 1933 tot 1945. Göring , een ervaren gevechtspiloot uit de Eerste Wereldoorlog , ontving de Pour le Mérite ("The Blue Max"). Hij was de laatste commandant van Jagdgeschwader 1 (Jasta 1), de gevechtsvleugel ooit geleid door Manfred von Richthofen . Göring, een vroeg lid van de nazi-partij, was een van de gewonden bij de mislukte bierhalputsch van Adolf Hitler in 1923. Terwijl hij voor zijn verwondingen werd behandeld, ontwikkelde hij een verslaving aan morfine die tot het laatste jaar van zijn leven aanhield. Nadat Hitler in 1933 kanselier van Duitsland werd, werd Göring benoemd tot minister zonder portefeuillein de nieuwe regering. Een van zijn eerste daden als minister was toezicht houden op de oprichting van de Gestapo , die hij in 1934 aan Heinrich Himmler afstond. Na de oprichting van de nazi-staat vergaarde Göring macht en politiek kapitaal om de op één na machtigste man in Duitsland te worden. Hij werd benoemd tot opperbevelhebber van de Luftwaffe (luchtmacht), een functie die hij bekleedde tot de laatste dagen van het regime. Nadat hij in 1936 tot Gevolmachtigde van het Vierjarenplan werd benoemd , kreeg Göring de taak om alle sectoren van de economie voor oorlog te mobiliseren, een opdracht die tal van overheidsinstanties onder zijn controle bracht. In september 1939 wees Hitler hem aan als zijn opvolger en plaatsvervanger in al zijn ambten. Na de val van Frankrijk in 1940 kreeg hij de speciaal gecreëerde rang van Reichsmarschall, die hem anciënniteit gaf over alle officieren in de Duitse strijdkrachten . In 1941 was Göring op het hoogtepunt van zijn macht en invloed. Naarmate de Tweede Wereldoorlog vorderde, nam de positie van Göring bij Hitler en bij het Duitse publiek af nadat de Luftwaffe niet in staat bleek de geallieerde bombardementen op de Duitse steden te voorkomen en de omsingelde As-troepen in Stalingrad te bevoorraden . Rond die tijd trok Göring zich steeds meer terug uit militaire en politieke aangelegenheden om zijn aandacht te wijden aan het verzamelen van eigendommen en kunstwerken, waarvan een groot deel werd gestolen van Joodse slachtoffers van de Holocaust . Op 22 april 1945 geïnformeerd dat Hitler van plan was zelfmoord te plegen, stuurde Göring een telegram naar Hitlerom zijn toestemming te vragen om de leiding van het Reich op zich te nemen. Hitler beschouwde zijn verzoek als een daad van verraad en verwijderde Göring uit al zijn posities, zette hem uit de partij en beval zijn arrestatie. Na de oorlog werd Göring veroordeeld voor samenzwering , misdaden tegen de vrede , oorlogsmisdaden en misdaden tegen de menselijkheid tijdens de processen van Neurenberg in 1946. Hij werd ter dood veroordeeld door ophanging, maar pleegde zelfmoord door cyanide in te nemen enkele uren voordat het vonnis zou worden uitgevoerd .