Godsdienstige Communicatie Met Kinderen

In deze studie richt de auteur zich op de vernieuwing van de godsdienstige communicatie in de open, protestants-christelijke basisschool. Nog niet eerder werd in ons land een dergelijke studie ondernomen. Op theologische en pedagogische gronden neemt de schrijver afstand van de gangbare, verkondigende overdrachtsdidactiek, die kinderen brengt tot stilzitten, luisteren en navolgen. Hij is van mening dat het ontbreken van een verstaansbasis van godsdienstige taal de hoofdoorzaak is van de verminderde waardering voor de christelijke geloofstraditie. Met de godsdienstige taal als taal van symbolen en metaforen als aangrijpingspunt gaat hij op zoek naar een aanpak, waarin kinderen zelf een actief aandeel hebben in het vertrouwd raken met van de christelijke geloofstraditie. Dit brengt hem in gesprek met de Duitse symbooldidactici Halbfas en Baudler (katholiek) en Biehl (protestant). Geïnspireerd door hun inzichten komt de auteur tot een gevarieerde leeromgeving, die zwijgen en handelen, vertellen en spelen, arbeiden en vieren, tekst, beeld en muziek omvat alsmede de reflectieve betekenisgeving daarvan. Het gaat de schrijver er om, dat kinderen zelf, vroeg of laat, tot een antwoord komen op de uitnodiging tot geloven, die van de christelijke traditie uitgaat. Het gepresenteerde ontwerp draagt een oecumenisch karakter. Het is beïnvloed door het opvoedingsdenken vanuit de Wereldraad van Kerken. Het brengt kinderen enerzijds in contact met de thema's van de (eigen) christelijke traditie en het wil anderzijds kinderen van verschillende godsdienstige tradities aanzetten tot ontmoeting, wederzijds leren en gezamenlijk handelen in dienst van vrede, recht en de zorg voor de schepping.