Gods vingerafdruk overal

Lionel Blue over zichzelf: ’Ik lijd aan vele religieuze handicaps. Zo heb ik - tot mijn spijt - nog nooit een ’gezicht gezien’ of een bijzondere openbaring gehad. Van nature ben ik een warrige materialist met weinig talent voor geloof. Maar als student kwam ik eens terecht bij een dienst van de Quakers en daar ontdekte ik, dacht ik, de vingerafdruk van God op mijn leven. Daarna ontdekte ik nog veel meer goddelijke vingerafdrukken. Het gevolg daarvan was - tot mijn verrassing - dat ik los kwam van de ’zwaren’ en me ’licht als de adem’ ging voelen. Toen ik eenmaal ’radio-rabbi’ was geworden, hielp ik miljoenen anderen om dergelijke vingerafdrukken in hun eigen leven te vinden; ik hielp de mensen op maandagmorgen wakker te worden en de paradoxen en problemen van de wereld onder ogen te zien. Ik leerde ze vertrouwen op hun eigen religieuze ervaring, ’hun pri- vé-gcschrift’, en hun frustraties om te zetten in mededogen door humor. Ik probeerde te laten zien hoe je jezelf kunt liefhebben als je naaste. Theologische en mystieke gedachten poogde ik over te brengen in een lichtvoetige taal. Naast schrijver, radiospreker - en als zodanig ook beschouwd als ’entertainer’ - ben ik tevens een religieuze bureaucraat en schoolmeester: ’Convenor of the Ecclesiastical Court of the Reform Synagogues of Great Britain’, medc-uitgever van de aldaar in gebruik zijnde liturgie, docent aan het Leo Bacck College, het progressieve rabbijnse seminarie voor Europa. Ik ben oecumenisch en spreek voor mensen van allerlei - of zonder - geloof. Voorts ben ik oprichter en vice-voorzittcr van de ’Standing Conference for Jews, Christians and Moslems’, en alsof dat nog niet genoeg is ben ik ook nog medewerker aan de rubriek ’koken’ van het voornaamste rooms-katholieke dagblad in Engeland, ’Universe’.’ Van Lionel Blue verschenen bij Ten Have Een ladder naar de hemel (onlangs de vierde druk) en Door een achterdeur de hemel hitmen. Beide boeken werden geprezen om hun menselijke toon, eigenzinnigheid en humor.