Gesprekken met Leuco

'Ik wist het toen nog niet, ik wist het de volgende dag nog niet, maar ik behoorde haar al toe, in de ban gekomen van haar blik, van de open ruimte die zij innam, van de open plek, van de berg.' Gesprekken met Leuco is een betoverend boek. Pavese beschouwde het als zijn lievelingsboek. Het lag op zijn nachtkastje toen hij op 27 augustus 1950 een einde aan zijn leven maakte. Het boek bestaat uit zevenentwintig dialogen tussen figuren uit de Griekse mythologie: bekende mensen en helden maar ook naamloze herders, nimfen en goden. Zo spreekt Oedipus met Tiresias, Hermes met Meleager, Prometheus met Heracles, Orpheus met Baccha, Circe met Leucothe. Ze spreken over diepgaande zaken als de onmogelijkheid van leven zonder pijn en zonder herinnering, het weigeren van onsterfelijkheid, de dood als geschenk. In het voorwoord legt Pavese uit waarom hij de mythologie gebruikt: de mythen geven ons de vertrouwde symbolen en verhalen, en nieuwe onthullingen en verrassingen komen voort uit het al bekende. 'De zekerste - en snelste - manier om verrast te worden (is) het onverstoorbaar gadeslaan van steeds hetzelfde voorwerp. Op een gegeven ogenblik zal het ons voorkomen - wonderlijk genoeg - dat wi dit voorwerp nog nooit gezien hebben.' De verrassingen in dit boek bestaan uit indrukwekkende apodictische en aforistische formuleringen die zich stuk voor stuk in het geheugen branden. Cesare Pavese (1908-1950) is een van de grootste schrijvers uit de Italiaanse literatuur. In 1949 ontving hij de belangrijkste literaire prijs van Italië, de Premio Strega. Bij De Bezige Bij verschenen Jouw land, De maan en het vuur, Stilte in augustus, Vriendinnen, De duivel op de heuvels, De mooie zomer en Pavese's dagboeken Leven als ambacht.