Geloven in veiligheid

De ambitie van landelijk en lokaal veiligheidsbeleid is het tegengaan van risico's, het bestrijden van criminele of onmaatschappelijke activiteiten en het vermijden van onveilige situaties. Dat is een anti-ambitie: een negatief geformuleerd streven. Dit boek pleit voor een positieve en praktische benadering van veiligheid. Veiligheid kan namelijk ook worden opgevat als een voortdurend handelen om een samenleving te organiseren die voor zo veel mogelijk mensen zo veel mogelijk zekerheden biedt. Hierbij gaat het om het herkennen van collectieve humeuren, over gevoelens en over vertrouwen, maar ook om het ontrafelen van trends en modes in het denken over veiligheid, over oude verhalen en nieuwe geloven. Veiligheid is in deze positieve benadering niet een doel op zich, maar deel van het complex van factoren dat een samenleving leefbaar maakt. Praktijkrelevant onderzoek naar veiligheid zou zich zowel moeten richten op de maatschappelijke voorwaarden waaronder beleid wordt gemaakt of interventies plaatsvinden, als op de condities waaronder het resultaat daarvan tot effecten leidt. Het is belangrijk te weten wat werkt. Maar waar het echt om gaat, is weten hoe het komt dat een aanpak werkt. Dat is een opgave die alternatieve onderzoeksperspectieven vergt, grondige analyses van de achtergronden én het proces van de actie, met meer cultuurhistorische en sociologische breedte en diepgang dan doorgaans gebruikelijk is. Daarnaast is inzicht nodig in de manier waarop mensen in de veiligheidssector (samen) werken. Voorts is kennis nodig van de overtuiging waarmee sociale professionals binnen en buiten de justitiesector te werk gaan om de uitkomsten en effecten van hun interventies duurzaam te maken. In dit boek worden alternatieve perspectieven geboden op drie grote veiligheidsthema's: moslimradicalisme, achterstandswijken en de werking van justitiële jeugdinterventies, met het doel duidelijk te maken hoe praktijkrelevant onderzoek vorm kan krijgen en wat daarvoor nodig is.