Ereprijs

In de novelle Ereprijs laat Jan Siebelink (Velp, 1938) een alwetende ik-verteller aan het woord die, filosofisch gezien, wellicht nog het best te beschouwen is als een schaduw van de hoofdpersoon Oscar Kristelijn. Vanaf het moment dat deze als leraar op school verscheen was hij, de even ambitieuze als beminnelijke, niet meer over het hoofd te zien. Oscar wilde deel uitmaken van de gemeenschap, 'erbij horen', maar slaagt daar - in de ogen van de buitenwereld althans - uiteindelijk niet in. Waarom hij handelt zoals hij doet, niet schoorvoetend maar met opgeheven hoofd, is voor zijn omgeving een raadsel. Trouw aan zichzelf? Voor hemzelf de (voorlopige) kroon op zijn levenswerk? Of een (wrange) prijs die hij moet betalen? De verteller treedt in verschillende rollen: hij is toeschouwer en degene die zich herinnert, hij is commentator en spreekt direct tot de collega's van Oscar, lokt ze als het ware uit hun tent. Hij lijkt de belichaming van het verlangen van de schrijver om te beleven wat hij schrijft, om in te grijpen in de gebeurtenissen en de gedragingen van zijn personages. Tegelijkertijd presenteert hij het verhaal van voorvallen die al tot het verle¬den behoren. Door deze tweeledigheid ontstaat een bijzondere spanning, waardoor ook de lezer heel nauw bij het verhaal betrokken raakt.