En Toen Moest Ik Mijn Broer Doodbijten

Daar ligt hij op de weg. Naakt. Levenloos. Als een stuk aangeschoten wild. Een dode rebel. Plots voel ik geen angst meer vorr 'de vijand'. Dit had van onze kinderen kunnen zijn. Het was van onze kinderen! Ontvoerd. Gefolterd. Gehersenspoeld. Gedwongen te plunderen en te doden om te overleven.
En toen moest ik mijn broer doodbijten is het aangrijpende dagboek van Els De Temmerman over twee jaar leven en werken met ex-kindsoldaten in een opvangcentrum in Lira, Noord-Oeganda. Het boek beschrijft de moeizame pogingen om de zwaar gehavende kindsoldaten opnieuw te integreren in de samenleving en de frustrerende strijd om een einde te maken aan deze extreme vorm van kindermisbruik.
Tegelijk is het een boeiende zoektocht naar het wezen van het Kwaad. Het boek graft in de psychologie en motieven van de internationaal gezochte rebellenleider Joseph Kony, via interviews met zijn moeder, zijn broer, zijn topcommandanten, een klasgenoot en zijn favoriete seksslavin. En toen moest ik mijn broer doodbijten geeft bovenal een dieper inzicht in de vicieuze cirkel van armoede en geweld in Afrika, de dilemma's van de hulpverlening en het zelfbestendigende karakter van oorlog.
Els De Temmerman (1962) is sinds 1988 journaliste. Ze schreef eerst voor Het Volk en het maandblad Wereldwijd. Van 1992 tot 1996 was zij Afrikacorrespondente voor de Volkskrant en de VRT, met als standplaats Nairobi en kampala.Tussen 1997 en 1999 woonde ze in ZuidAfrika. Ze publiceerde vier boeken over Afrika. Haar laatste boek, De meisjes van Aboke, werd vertaald in het Engels, Frans, Spaans en Italiaans. Ze werd onlangs hoofdredactrice van de Oegandese krant New Vision.