Einde van een imperium (Deel 2)

Einde van een Imperium is gebaseerd op fictieve politieke ontwikkelingen in Senegal. Ousmane koppelt de gaven van het traditionele Afrika, zoals de vertelkunst van de griots (een soort troubadours), aan de analytische geest van de moderne Afrikaan. Niet ten onrechte vrezen de machthebbers en de elite zijn scherpe, met humor gekruide visie op het nieuwe West-Afrika. De euforie van de pas verworven onafhankelijkheid is voorbij, de tijd van ontmaskeren is aangebroken. De nieuwe heersers lopen in de sporen van hun koloniale voorgangers, de nieuwe rijken hebben de plaatsen ingenomen van de Europese handelaars en plantagehouders. Voor Senegal geldt dat het zijn ambities niet beperkt tot het eigen land, maar dat het de eerste viool wil spelen in Franstalig West-Afrika. In Einde van een Imperium komen al deze gegevens samen. Ousmane aarzelt daarbij niet om de laatste heilige huisjes van het nieuwe Senegal omver te kegelen. Geheel naar Afrikaanse traditie laat hij de ontknoping zien door de ogen van een oude, wijze man. Sembène Ousmane werd in 1923 in Ziguinchor (Senegal) geboren als zoon van een visser. Na vijf jaar lagere school had hij allerlei baantjes, van fietsenmaker tot metselaar. In de Tweede Wereldoorlog werd hij gemobiliseerd in het Franse koloniale leger. Na de bevrijding werkte hij als gastarbeider in de haven van Marseille en debuteerde daar met de roman Le docker noir (De zwarte dokwerker, in 1985 verschenen in de Derde Spreker-serie), en werd hij actief in de Franse vakbeweging. In 1963 presenteerde hij het publiek zijn eerste film. Zowel voor zijn literaire werk als voor zijn films heeft Sembène Ousmane verscheidene prijzen gekregen.