Een bijna eindeloze afstand

'Het maakte niet uit dat ik accentloos Engels sprak. Het maakte niet uit dat ik mensen keer op keer vertelde dat ik hier geboren was, in Amerika, dat Engels mijn eerste taal was, dat mijn neven en nichten in Iran me ermee plaagden dat mijn Farsi middelmatig was en ik het bovendien met een Amerikaans accent uitsprak. Het maakte allemaal niets uit.' Shirin is het zat om altijd maar aangestaard, beledigd of zelfs aangevallen te worden. Ze is niet meer verbaasd dat mensen vreselijk kunnen zijn, alleen maar vanwege haar afkomst, religie en de hijab die ze draagt. Ze is er klaar mee dat mensen haar niet zien om wie ze is, maar altijd direct een oordeel klaar hebben, en denken te weten wat ze denkt of voelt. Het is 2002, een jaar na de aanslagen van elf september in New York, en het is een heftige en verwarrende tijd. Shirin sluit iedereen buiten, en verliest zichzelf in muziek en breakdance. Ocean James is de eerste persoon in tijden die haar echt lijkt te willen leren kennen, maar ze komen uit twee schijnbaar onverenigbare werelden. En Shirin heeft de muur om zich heen zo zorgvuldig opgebouwd dat ze niet weet of ze wel in staat is om hem af te breken.